
Nadczynność tarczycy to zaburzenie, w przebiegu którego tarczyca produkuje za dużo hormonów w stosunku do potrzeb organizmu.
Najczęstszą przyczyną nadczynności tarczycy u kobiet w ciąży (ok. 85%) jest choroba Gravesa i Basedowa (choroba o podłożu autoimmunologicznym, w przebiegu której własne przeciwciała pobudzają tarczycę do produkcji hormonów.
Wśród innych rzadszych przyczyn wymienia się:
Bardzo duże stężenia hCG mogą spowodować rozwój nadczynności tarczycy u ciężarnych (tyreotoksykoza indukowana ciążą, tyreotoksykoza ciężarnych), która zwykle ma łagodny i przemijający charakter (nadczynność tarczycy ustępuje w II trymestrze ciąży wraz ze zmniejszaniem się stężenia hCG).
W ciężkich przypadkach tyreotoksykozy ciężarnych mogą wystąpić uporczywe wymioty – stan taki określa się jako niepowściągliwe wymioty ciężarnych.
Nadczynność tarczycy występuje u około 0,1–0,4% kobiet w ciąży. Choroba Gravesa i Basedowa występuje z częstością około 1 na 1500 ciąż.
W okresie ciąży objawy nadczynności tarczycy mogą być czasami trudne do rozpoznania, gdyż mogą występować również w przebiegu prawidłowej ciąży i należą do nich:
Leczeniem nadczynności tarczycy zajmuje się lekarz endokrynolog.
U wielu kobiet przed planowaną ciążą należy wykonać badania w kierunku zaburzeń czynności tarczycy (badaniem pierwszego wyboru jest oznaczenie stężenia TSH w surowicy). Dotyczy to zwłaszcza kobiet:
Polskie towarzystwa naukowe zalecają rutynowe oznaczenie stężenia TSH u wszystkich kobiet planujących ciążę i w trakcie pierwszej wizyty położniczej.
Potwierdzenie samej nadczynności tarczycy wymaga wykonania badań hormonalnych i badań dodatkowych.
Badania laboratoryjne tarczycy:
Badania dodatkowe:
U płodów i noworodków matek ze źle kontrolowaną nadczynnością tarczycy powikłania obejmują m.in.:
W miarę możliwości w przypadku rozpoznania nadczynności tarczycy kobieta powinna odłożyć decyzję o zajściu w ciążę. Leczenie powinien prowadzić endokrynolog, który ustali bezpieczny termin zajścia w ciążę w zależności od metody leczenia nadczynności tarczycy.
PAMIĘTAJ!
Po terapii jodem promieniotwórczym 131I kobieta nie powinna zachodzić w ciążę co najmniej przez 6 miesięcy - należy stosować wówczas skuteczną antykoncepcję!
Kobieta w ciąży, która stwierdzi u siebie objawy wskazujące na nadczynność tarczycy, powinna się zgłosić do lekarza ginekologa lub endokrynologa.
Każdy przypadek nadczynność tarczycy wymaga leczenia przez endokrynologa.
W przypadku tyreotoksykozy ciężarnych po porodzie kobieta jest zdrowa i dalsza kontrola czynności tarczycy zwykle nie jest konieczna.
Całkowite wyleczenie w przypadku nadczynności tarczycy w przebiegu choroby Gravesa i Basedowa jest możliwe dzięki leczeniu tyreostatykami.
Po leczeniu jodem promieniotwórczym lub po operacji usunięcia tarczycy często występuje niedoczynność tarczycy, która wymaga stałego przyjmowania preparatów tyroksyny do końca życia.
W naszym centrum prowadzimy pełną diagnostykę i leczenie pacjentek z nadczynnością tarczycy w ciąży:
1. Laboratorium czynne codziennie od 08:00-12:00 - wykonujemy wszystkie badania laboratoryjne. Nie jest wymagana wcześniejsza rejestracja, prosimy tylko, by pacjentka zgłaszała się na czczo.
2. Endokrynolog dr Anna Florysiak zajmuje się prowadzeniem ciężarnych z chorobami ukiładu endokrynologicznego, w tym z nadczynnością tarczycy.
3. Ginekolog - położnik - dr Marek Korożan prowadzi ciąże z podwyższonym i wysokiem ryzykiem w tym z chorobami tarczycy.
4. Radiolog dr Ewa Kołyszko wykonuje USG tarczycy.
Rezerwuj termin poprzez stronę internetową (kontakt mailowy, telefoniczny) lub Znany Lekarz: dr Ewa Kołyszko (USG) i dr Anna Florysiak , dr Marek Korożan.