Oferta
Sprawdź jak możemy Ci pomóc
Dobry diabetolog w Gdańsku? Znajdziesz go w Centrum Medycznym Tartaczna 2. Specjaliści z wieloletnim stażem – diagnostycznym, ambulatoryjnym, terapeutycznym i profilaktycznym. Leczenie cukrzycy i jej powikłań oraz edukacja diabetologiczna dla chorych i ich rodzin.
Cukrzyca uznawana jest za chorobę cywilizacyjną i jedną z największych epidemii niezakaźnych na świecie. W Polsce zdiagnozowaną cukrzycę ma ok. 3 mln osób (1,3 mln mężczyzn i 1,6 mln kobiet). Trzeba jednak zaznaczyć, że wiele osób jest niezdiagnozowanych lub ma stan przedcukrzycowy, nie wiedząc, że są w grupie ryzyka.
Długie, aktywne i bezpieczne życie z cukrzycą jest możliwe, najważniejsza jest wczesna diagnostyka, zmiana trybu życia oraz wdrożenie leczenia.
Od dłuższego czasu jesteś przewlekle zmęczony lub ciągle chce ci się pić? To mogą być pierwsze objawy cukrzycy. Im szybciej zdiagnozujesz u siebie chorobę, tym szybciej unormujesz pracę organizmu. Nieleczona cukrzyca prowadzi do groźnych dla zdrowia i życia: udarów, ataków serca, obumierania kończyn (stopa cukrzycowa), problemów ze wzrokiem (retinopatia) czy upośledzenia działania nerek (nefropatia).
Cukrzyca typu I stanowi ok. 10% wszystkich typów cukrzycy. Nazywana jest młodzieńczą, gdyż zwykle pojawia się u dzieci i młodzieży między 10 a 20 rokiem życia. Zdarzają się jednak coraz częściej przypadki diagnozowania cukrzycy nawet u dzieci po 6 roku życia.
Cukrzyca typu I jest chorobą autoagresji (autoimmunologiczną). Układ odpornościowy dziecka atakuje i niszczy komórki β trzustki (wysepki Langerhansa) odpowiadające za produkcję insuliny.
Nie jest do końca jasne co rozpoczyna ten proces. Specjaliści wskazują kilka powodów: podłoże genetyczne, zapalenia wirusowe czy niedobór witaminy D. Trzeba przy tym pamiętać, że predyspozycja genetyczna w kierunku cukrzycy nie zawsze kończy się chorobą. Nie jest powiedziane, że rodzice dziecka chorego na cukrzycę muszą na nią chorować – i odwrotnie.
Cukrzyca typu I wymaga stałego monitorowania glikemii oraz podawania egzogennej insuliny kilka razy dziennie. Leczenie ma odtworzyć naturalny rytm dnia i wydzielanie insuliny przez trzustkę u zdrowego człowieka.
W przypadku cukrzycy typu I niezwykle istotna jest szybka diagnostyka gdyż niezdiagnozowana może prowadzić do śpiączki, zapaści, a nawet śmierci.
Ten typ cukrzycy nazywany jest cukrzycą dorosłych. Cukrzyca typu II to upośledzenie wydzielania insuliny lub wytworzenie odporności na działanie insuliny (insulinooporność). Obie sytuacje mogą być wynikiem wielu czynników lub nakładania się tych czynników na siebie. Główne przyczyny cukrzycy typu II to: czynniki genetyczne, otyłość, niezdrowy tryb życia, złe odżywianie i brak ruchu. Kiedyś cukrzyca dotykała głównie osoby w podeszłym wieku, stąd inna nazwa „cukrzycy starczej” jednak epidemia otyłości sprawia, że cukrzyca typu II coraz częściej dotyka osoby w średnim wieku, a nawet nastolatków.
Cukrzyca typu II postępuje stopniowo. W przydatku zaburzeń genetycznych insulina nie jest produkowana przez trzustkę jak u osoby zdrowej. Wydzielania jest z opóźnieniem lub przez zbyt długi czas. Natomiast utrzymująca się latami otyłość prowadzi do wzmożonej pracy trzustki i wydzielania insuliny, przez co po latach komórki ß trzustki ulegają wyniszczeniu i produkują coraz mniej insuliny, co przekłada się na wzrost stężenia glukozy we krwi.
Rozwijająca się cukrzyca początkowo nie daje wyraźnych objawów. Stąd ważne jest stałe monitorowanie stężenia glukozy (glikemii) na czczo oraz wykonanie testu tolerancji glukozy u osób w grupie ryzyka: przypadki cukrzycy w rodzinie, otyłość, nadciśnienie tętnicze, choroby układu sercowo-naczyniowego.
Objawy cukrzycy typu II m.in.: wzmożone pragnienie, napady głodu, zwiększona ilość oddawanego moczu, osłabienie i zmęczenie, skurcze, bóle głowy, zaburzenia widzenia.
Powikłania cukrzycy dzielimy na wczesne (ostre) oraz późne (przewlekłe). Najgroźniejsze powikłania cukrzycowe dotyczą układu sercowo-naczyniowego gdyż mogą prowadzić do nagłej śmierci chorego lub inwalidztwa (udary mózgu i zawały serca). Brak wyrównanego poziomu cukru we krwi prowadzi do niewydolności nerek, utraty wzroku, amputacji stóp. To także osłabienie układu odpornościowego i zwiększona podatność na zakażenia bakteryjne, grzybicze i wirusowe.
Ostre powikłania cukrzycy: kwasica ketonowa, kwasica mleczanowa, śpiączka ketonowa, hiperglikemia i hipoglikemia.
Przewlekłe powikłania cukrzycy dotyczą układu sercowo-naczyniowego oraz niedokrwistości mięśnia sercowego (rozwój miażdżycy w naczyniach wieńcowych).
Zespół stopy cukrzycowej to postępujące powikłanie cukrzycy, będące następstwem uszkodzeń układu krwionośnego lub układu nerwowego. Powikłanie jest często objawem jeszcze niezdiagnozowanej lub źle leczonej cukrzycy. Dotyczy głównie pacjentów z cukrzycą typu II (insulinozależną). Nieleczona prowadzi do amputacji kończyny.
Rozróżniamy dwa rodzaje stopy cukrzycowej: zespół stopy niedokrwiennej oraz zespół stopy neuropatycznej.
Choroba postępuje początkowo jako uczucie mrowienia, pieczenia czy palenie skóry. Dochodzi do uszkodzenia gruczołów potowych, skóra stopy staje się sucha, łuszczy się, zaczyna pękać. Pojawiają się rany i owrzodzenia, które bardzo trudno się goją. Rozpoczyna się proces martwicy tkanek. Stopie cukrzycowej towarzyszą także bolesne nocne skurcze i kłucia.
Niewystarczające ukrwienie zaczyna uszkadzać stawy, chrząstki oraz kości. Skutkuje to deformacją stopy mogącą utrudniać chodzenie.
Leczenie stopy cukrzycowej jest trudne i wymaga konsultacji wielu specjalistów; diabetologa, chirurga naczyniowego, ortopedy czy dermatologa. Konieczne jest odpowiednie dobranie wkładek, chirurgicznego usuwania odcisków i modzeli, opatrunków ze srebra czy pod ciśnieniem oraz przeprowadzania zabiegów naczyniowych, i oczywiście odpowiednia dieta.
Neuropatia cukrzycowa to jedno z najczęstszych powikłań cukrzycy. Nadmiar cukru uszkadza układ nerwowy: zakończenia włókien nerwowych i przewodzenie bodźców, które nieleczone może prowadzić nawet do zagrożenia życia chorego.
Występuje zarówno w cukrzycy typu I oraz typu II. Rozróżniamy neuropatię czuciową, autonomiczną i ogniskową.
Czy objawia się neuropatia? m.in. mrowieniem w stopach czy dłoniach (mrowienie skarpetkowe i rękawiczkowe) uszkodzeniami, a nawet zanikiem mięśni oraz zaburzeniami czucia. Chory np. nie czuje, że się skaleczył czy zadrapał. Przez utrudnione gojenie się ran w cukrzycy i obniżenie odporności może to prowadzić od zakażeń czy przewlekłych stanów zapalnych.
Skrajna postać neuropatii to zaburzenie działania wielu układów w organizmie: zaburzenia trawienia, przełykania, oddychania czy wydalania moczu.
Konsultacje indywidualne lub w rodzinnym gronie z zakresu:
Cukrzycę ciążową rozpoznaje się głównie poprzez badania laboratoryjne zlecane na początku i w trakcie ciąży. Mówimy o cukrzycy ciążowej pojawiającej się u kobiet nie mających przed ciążą problemów ze stężeniem glukozy we krwi. Cukrzyca ciążowa po porodzie ustępuje.
Przyczyny cukrzycy ciążowej leżą w poziomach hormonów: estrogenie, progesteronie, prolaktynie czy laktogenie. Pacjentki ze zdiagnozowaną cukrzycą ciążową są leczone w Centrum Medycznym Tartaczna 2 w sposób interdyscyplinarny, pod okiem diabetologa, ginekologa czy endokrynologa.
W ramach diabetologii kompleksowo leczymy choroby dorosłych:
Sprawdź wolne terminy wizyt w poradni diabetologicznej Tartaczna 2 Gdańsk.
Zarejestrować możesz się telefoniczne, mailowo, poprzez rejestrację na stronie internetowej oraz Znany Lekarz: dr Irina Mogilnaya - Wenglowska
Cukrzyca ciążowa